فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از متن فایل  :

مقدمه

دو موضوع ریسک و بازده، موضوع ­های اساسی در نظریات سرمایه ­گذاری هستند و در این مورد دو دیدگاه بسیار مهم وجود دارد که بر اساس آن، نخست، سرمایه گذاران فقط زمانی ریسک را تحمل می کنند که بازده اضافی به دست آوردند و بعد ریسک با تنوع بخشی کاهش می­یابد.

بازده

سرمایه ­گذاران د ربازارهای سهام در پی حداکثر بازده خود هستند. آنان در پی سهامی هستند که به نظر آن­ها، بهترین سهام باشند و همواره تمایل دارند تنها این سهام نگه­داری کنند. اما بیشتر سرمایه –گذاران قادر به این کار نیستند زیرا آنان نمی­توانند با اطمینان بهترین سهام را بشناسند و در حقیقت، همواره این امکان نیز وجود دارد که سهام خوب انتخاب شده توسط سرمایه ­گذاران به سهام بد تبدیل شود.

ریسک

سرمایه­گذاران با توجه به تأثیر شرایط عدم اطمینان روی پیامدها، علاوه بر در نظر گرفتن بازده، ریسک سرمایه­گذاری را مورد توجه قرار می­دهند. نگه­داری تعدادی سهام مختلف، ریسک سرمایه­گذاری را کاهش می­دهد زیرا همۀ سهام در بازار دارای رفتار همسانی نیستند.

ریسک سیستماتیک و غیرسیستماتیک

ما می­دانیم که با نوسان قیمت­ها در بازار سهام، قیمت بیشتر سهام­ها نیز مشابه با نوسان قیمت­­های بازار تغییر می­کند. اما میزان تغییر قیمت سهام به طور دقیق با همان میزان اندازۀ تغییر قیمت­ها در بازار یکسان نیست به و حتی در برخی مواقع در زمان نزول قیمت­ها در بازار ما شاهد افزایش قیمت بعضی از سهام هستیم و برعکس. مشاهده این رفتار منجر به طرح این سؤال مهم می­شود که چرا در بازار سهام، چنین رفتارهایی وجود دارد؟

در پاسخ باید گفت که، هر کس که در سهام سرمایه­گذاری می­کند دو نوع ریسک، ریسک سیستماتیک یا بازار، و ریسک غیرسیستماتیک یا خص را تحمل می­کند. برای هر سهمی، هر دو نوع این ریسک­ها وجود دارد وهر شرکتی دارای ریسک خاص خود است و سهام آن شرکت نیز تحت تأثیر این ریسک خام قرار می­گیرند. شرکت­ها در معرض ریسک محیط اقتصادی خود قرار می­گیرند و از آن جا به سایر شرکت­ها نیز این ریسک را تحمیل می­کنند بنابراین همۀ شرکت­ها دارای ریسک مشترک همسانی هستند.

تنوع بخشی

اگر در یک سبد سرمایه­گذاری تشکیل شده، تعداد سهام افزایش یابد از میزان نوسان­پذیری بازده سبد سرمایه­گذاری کاسته می­شود. برای مثال، گرم شدن آب و هوا، بازار چتر را خراب می­کند ولی باعث رونق فروش بستنی می­شود. بنابراین، اگر کسی مالک سهام شرکت­هایی در هر دو این صنعت­ها باشد می­تواند خود را از تأثیرات آب و هوا حفظ کند اما اگر سهام یکی از این دو را داشته باشد گرمای هوا، او را تحت تأثیر قرار می­دهد.

باید توجه داشت که تنوع بخشی سهام، تمام ریسک را از بین نمی­برد و ریسک سیستماتیک یا بازار را نمی­توان با تنوع بخشی از بین برد. در رابطه با تنوع بخشی سهام، این سؤال نیز مطرح است که این کار با چه سرعتی، ریسک سهام را کاهش می­دهد؟

مطالعات متعدد نشان می­دهد که برای کاهش ریسک سهام، به ضرورت لازم نیست که در سبد سرمایه­گذاری، تعداد زیادی سهام وجود داشته باشد و با داشتن 10 یا به طور تقریبی 20 سهم هم می­توان به میزان زیادی ریسک غیرسیستماتیک را حذف کرده و سبد سرمایه­گذاری را به طور اساسی از ریسک سیستماتیک غیرقابل اجتناب دور کرد.

به همین دلیل در برخی از متون آموزشی گفته شده است که سرمایه­گذاری برای به دست آوردن مزایای تنوع بخشی سهام تنها به داشتن 10 الی 20 سهم در سبد سرمایه­گذاری خود نیاز دارند.

لازم به توضیح است که تجزیه و تحلیل­های پیش گفته با این فرض صورت می­گیرد که انتخاب اوراق بهادار در سبد سرمایه­گذاری به صورت تصادفی انجام شود.

بنابراین اوراق بهاداری که بازدۀ آن­ها همراه با سایر اوراق بهادار (مانند سهام شرکت­های یک صنعت) تغییر می­کند نسبت به اوراق بهاداری که بازدۀ آن­ها کمتر به سایر اوراق بهاداری که بازدۀ آن­ها کمتر به سایر اوراق بهادار وابسته است تأثیرپذیری کمتری از تنوع بخشی اوراق بهادار دارند.اهمیت تنوع بخشی در ساختار سبد سرمایه­گذاری و اهمیت هم بستگی بازده­های بین دارایی­ها، برای اولین بار توسط هری مارکوتیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. او نشان داد که هر کس برای ساختن یک سبد سرمایه­گذاری کارا دارای بالاترین ریسک برای یک بازدۀ خاص، نیاز دارد که بازدۀ مورد انتظار هر دارایی، انحراف معیار و هم بستگی بازدۀ دارایی­ها را بشناسد.

مقدمه­ای بر صندوق­های سرمایه­گذاری مشاع

سایه موسوی

چکیده

بازارهای مالی در دهه­های اخیر با تحولات چشم­گیری مواجه شده­اند. با پیدایش واسطه­های مالی جدید و ابزارهای مالی جدید رفته رفته از نقش انحصاری واسطه­های مالی خاص و به ویژه بانک­ها تا حدودی کاسته شده است و جایگاهی خاص برای واسطه­هایی چون صندوق­های سرمایه­گذاری مشاع (investment trust unit)  و شرکت­های سرمایه­گذاری با سرمایۀ باز (Funds Mutual)، باز شده است. به عبارتی بسیاری از مشتریان بانکی با پذیرش ریسک بیشتر به جای آن که صرفاً سپرده­گذاری بوده و به سود کم بانکی اکتفا نمایند، تمایل به سرمایه­گذاری در بازار از طریق چنین واسطه­هایی برای کسب سود بیشتر و یا ریسک بالاتر نموده­اند.

در ایران نیز با رونق بیشتر بازار سهام شاهد چنین گرایشی هستیم. نقش شرکت­های سرمایه­ذاری از این جهت حایر اهمیت است که خود به عنوان یک مدیر سبد دارایی برای سرمایه­گذاران در چنین شرکت­هایی نیز عمل می­کنند.

سرمایه­گذار خود به دلیل عدم اطلاعات کامل، نبود دانش و وقت برای بررسی وضعیت شرکت­ها جهت تصمیم­گیری در خرید، با خرید سهام شرکت­های سرمایه­گذاری این کار را به مدیران شرکت واگذار می­کند. مدیران شرکت نیز با تنوع بخشی به سبد از ریسک خرید تک سهمی و یا چند سهمی توسط سرمایه­گذار جلوگیری کرده و در نتیجه زمینه را برای سرمایه­گذاری مطمئن­تر فراهم می­کنند.

این مقاله با اقتباس از قانون آمریکا به بررسی این نوع واسطه­ها و به ویژه صندوق­های سرمایه­گذاری مشاع می­پردازد. در پایان نیز با توجه به گسترش شرکت­های سرمایه­گذاری و تمایل به ایجاد چنین صندوق­هایی، به بررسی امکانات و محدودیت­های قوانین در ایجاد این تشکل­ها خواهیم پرداخت.

مقدمه

صندوق­های سرمایه­گذاری مشاع یکی از سه اشکال عمومی شرکت­های سرمایه­گذاری هستندو در واقع قدیمی­ترین و با سابقه­ترین نوع این شرکت­ها به شمار می­آیند. تاریخچۀ پیدایش این صندوق­ها به اسکاتلند و انگلستان بر می­گردد و از جمله اولین صندوق سرمایه­گذاری

And Colonial Trust The Foreign می­باشد که در سال 1868 در لندن شکل گرفت. هم­چنین اولین صندوقی که در سهام راه آهن آمریکا سرمایه­گذاری کرد یک صندوق سرمایه­گذاری اسکاتلندی- آمریکایی بود که در سال 1873 در اسکاتلند تأسیس شد.

این صندوق­ها به دلیل استفاده از صرفه­های مقیاس با صرفه­جویی در هزینۀ معاملات سهام و اوراق بهادار و از طرفی به دلیل تنوع بخشیدن به سبد دارایی سرمایه­گذاران خرد نقش قابل توجهی را در بازار مالی ایفا کردند که با گذشت زمان شاهد رشد قابل توجه این صندوق­ها در اقتصاد کشورهایی چون انگلستان، ایرلند، لوگزامبورگ، آمریکا و ... که دارای بازارهای مالی پیشرفته می­باشند، بوده­ایم. ایجاد شرکت­های سرمایه­گذاری جدید با سرمایۀ باز و ثابت از جمله دلایل شکوفایی و افزایش نقش این شرکت­ها در بازار سرمایه می­باشد.